Sukhothai

“Don’t buy stamps here”

Na zeker 7 uur in een bus gezeten te hebben, was ik eindelijk in Sukhothai. Eigen kamer, maar helaas geen gezamenlijke ruimte om nieuwe mensen te leren kennen. Dan maar lekker zelf op pad! Ik stap in een oud busje richting de oude stad. Daar aangekomen, huur ik een fiets en ga ik op zoek naar alle tempels. Eerste tempel is de Wat Mahathat. Wauw. Die is groot en indrukwekkend. Ik connect mijn camera met mijn telefoon, zet mijn camera ergens neer en ik probeer charmant te poseren. Klik!

Vervolgens stap ik weer enthousiast op mijn fietsje en bezoek ik de Wat Sa Si. Dit is de bekende lopende boeddha. Fotootje en weer door naar de volgende, de Wat Phra Pai Luang. Ook mooi, maar ook erg warm dus snel door naar de Wat Si Chum. Een mega boeddha omringd door muren! Bizar. Het is ook tijd voor een break. Colaatje, chipsje en dan naar de Wat Saphan Hin. Deze boeddha staat halverwege een berg en dus met mijn dayback op de rug, fietssleutel in de hand, camera in de aanslag, een heel stuk omhoog. Shit, die conditie van mij is toch niet meer wat het was. Eenmaal boven is het tijd om van het uitzicht te genieten. Daarna fiets ik langs heel wat tempels, maar naar mijn idee heb ik de beste gezien. Ik kom nog langs een dijk en klim omhoog. Vanaf hier heb ik een mooi uitzicht over het meer en de bergen op de achtergrond. Wauw. Na een stuk fietsen, lever ik mijn fiets in, pak ik het busje terug en verwen mezelf met een cheesecake en een smoothie. JAM. 

Op de terugweg naar het hostel zie ik mooie postcards. Jaa denk ik, leuk! Ik koop er een heleboel en raak in gesprek met de verkoper. Ik vraag of ze ook postzegels verkopen. “Ja, alleen bij het postkantoor zijn ze veel goedkoper, je kunt ze beter daar kopen”. Huh? Wat zegt hij nu? Kom morgen maar langs en dan breng ik je wel even naar het postkantoor. Haha, oké. Deal! 

De volgende dag ga ik bij hem langs en is hij helemaal blij dat ik er ben. Ik stap bij hem in de auto en hij brengt me naar het postkantoor (Ik mag eigenlijk niet zomaar bij iemand in de auto stappen, maar dat terzijde, papa zou echt gek worden. Haha). Ik koop mijn postzegels en hij laat me nog de rivier zien. Terug in zijn winkel, geeft hij mij al zijn gegevens en zegt dat ik volgend jaar langs moet komen en dan laat hij zijn woonplaats zien en de omgeving. Zo mooi! Dit verdient een foto van zijn schoonmama, -papa, vrouw, hijzelf en ik. Made some new friends!