Week six

5 maart 2017 - Roskilde, Denemarken

“Pizzabread!”

Daar stonden we dan, kokend voor 14 mensen op een maandagavond, met voor ons vier platen met witte boterhammen erop. Elk van ons had iets anders vast; saus, ham, ananas, worst, kaas etc. We hadden een strategie bedacht om dit zo handig mogelijk aan te pakken en dat ging als volgt: in een treintje alle witte boterhammen afgaan, om zo elk broodje van alles te voorzien. Deze missie was geslaagd, want wat hadden wij onwijs lekkere pizzabroodjes gemaakt!

Daarna heb ik een poging gewaagd om Deense monopoly te spelen. Omdat alles in het Deens was, hebben we ons blindelings vertrouwd op onze Deense medespeler. Al weet ik niet of dat een goede zet was, dus heb ik af en toe misschien een heel klein beetje vals gespeeld.. of misschien ben ik wel gewoon een hele goede monopolyspeelster. Haha, wie weet.

Woensdag hadden we het geluk om een verhaal te mogen vertellen aan een groep kinderen van 4-6 jaar op de Copenhagen International School. De school is sinds januari open en is nog steeds onder constructie. Het staat in de haven en is dan ook omringd door grote, gekleurde containers, boten en water. De school is erg strikt en zwaar beveiligd en daarom moesten wij ten alle tijden een bepaalde keycard dragen. Nadat de kinderen een snack hadden gegeten, gingen ze naar de boekenhoek. Ik zag mijn kans en ging met de kinderen in gesprek. Ik vind het nog steeds bijzonder om jonge kinderen Engels te horen spreken. Ik vroeg of ze wisten waar het boek over ging, waarop ik het antwoord kreeg dat ze niet konden lezen. Dus, wat doe je dan? Voorlezen natuurlijk! Zonder dat ik het doorhad, zaten opeens alle 18 kinderen rond mij. Duwend, klagend, geïnteresseerd en vol spanning waren ze naar mij aan het luisteren en probeerden een goed plekje te vinden om mij heen. Ze zouden en moesten alle plaatjes zien, ook al moest je dan even boos worden op je buurman/-vrouw en werd ik haast omver geduwd. Maar het feit dat zoiets kleins, zoiets kan teweegbrengen bij jonge kinderen en ik opeens niet meer die vreemde ben, daar kan ik heel erg van genieten!

Ik heb deze dag verder doorgebracht in Kopenhagen, waar we het Christianborg Palace hebben bezocht. Deze keer zijn we de toren opgegaan en heb ik genoten van het uitzicht, ondanks de harde wind. Verder hebben we een hoorzitting bijgewoond in de Parliament Wing (Ja, echt waar! Het was in het Deens, maar het gaat om de ervaring, toch?).

Even tussendoor. Ik heb een super lekkere cake gemaakt met daarin chocola en appel! JAM. Daarnaast mijn eigen hot chocolat gemaakt met slagroom en niet te vergeten: marshmallows! Om al dit lekkers ook weer te verbranden, ben ik begonnen met zumba. Met een heleboel meiden van mijn klas nemen we het dramalokaal over en gaan we helemaal los met The Fitness Marshall. Echt. Hilarisch.

Zaterdag ben ik met een paar mensen naar het bos gefietst. Het was een heel avontuur om daar te komen; smalle wegen omhoog en weer omlaag, tussen boten door, ontwijken van grote waterplassen en al het opspattende modder. Op een gegeven moment konden we niet meer verder en hebben we ons pad te voet vervolgd. Het was heerlijk weer, geen verkeer, vogels die fluiten, bloemen die langzaam boven de grond verschijnen en daar horen natuurlijk gekke, leuke foto’s bij!

Zondag heb ik hier voor het eerst een kerkdienst bijgewoond en het was niet wat ik verwachtte. We kwamen aan op de fiets bij een oud gebouw buiten Roskilde, waarvan ik dacht dat het een huis was dat bij een boerderij hoorde. Bij binnenkomst werd ik meteen aangesproken, kreeg ik een knuffel en werd er gezegd: “fijn dat je er bent!”. We gingen een andere kamer binnen, waar luide muziek vandaan kwam. Ik stapte binnen en het leek net alsof ik een discotheek binnen kwam. Het was donker, flitsende lichten, een live band en mensen die aan het meezingen waren. Dit is toch wel even een hele andere ervaring dan mijn kerktijd van vroeger. We kregen een koptelefoon op, zodat we alles konden volgen in het Engels. Na de dienst werden we uitgenodigd om naar het café te komen en als je hier voor de eerste keer bent: Free Food. Dus wij braaf naar het café. Ik moet zeggen dat ik me dan toch een beetje beschaamd voelde als ik naar de bar liep en zomaar eten meepakte. Maar ze hebben me er toch een paar keer van verzekerd dat het echt geen probleem was. Oké dan!

Deze week heb ik mooi afgesloten met een paar meiden, in onze lazy Sunday clothes, hangend op bed en kijkend naar Grease. Ze waren erg verbaasd dat ik alle liedjes mee kon zingen. Ha. Nostalgie!