Hanoi

“Tinde, Tinde, Tinde, Tinde, Tinde..”

Whaaaaaa. Het is echt zo ver. Stiekem krijg ik al een foto van Tinde als ze uit het vliegtuig stapt. Snel maak ik me klaar en ga ik beneden bij de receptie van mijn hostel zitten. En dan. JAAA. Daar is ze met een Mega Smile op haar gezicht. Ik ren naar haar toe en geef haar een dikke knuffel. Zo fijn, maar zo gek. Daar zitten we dan. Met zijn tweeën. Op de bank. In Hanoi. In Vietnam. Wie had dit gedacht?! Normaal hangen wij in elkaars deurpost in Utrecht in onze gezellige studentenflat.  

Ik laat haar de stad zien, we eten een banh mhi en lopen een rondje rond het meer waar van alles gebeurt. Het plan was om morgen veel te doen. Dat is toch een beetje anders gelopen, haha. We zijn gestrand op een balkonnetje voor de lunch. Vanuit hier hadden we een mooi uitzicht over alle verschillende mensen en het chaotische verkeer. Intussen bleven we maar zeveren. Zoveel verhalen om in te halen! Om half 5 bedenken we: “Yes, het is tijd voor taart!”. Dus wij enthousiast naar een bakkerij 5 minuten verderop. Na twee uur vinden we het echt tijd voor avondeten dus gaan we lekker naar het volgende balkonnetje, hihi. Om toch nog een beetje het gevoel te hebben dat we ‘iets’ hebben gedaan, gaan we ’s avonds naar the famous “beerstreet”. Het is een smalle straat, met alleen maar cafeetjes, elk met zijn eigen harde muziek en buiten staan er allemaal kleine krukjes. Je moet oppassen dat je niet naar binnen wordt geduwd, want de werknemers zijn erg enthousiast, haha. Nog een dansje gedaan en dan lekker terug naar huis.  

Ja. Vandaag gaan we echt dingen ondernemen. Oeps. Blijkt wat we willen zien dicht te zijn vandaag. Haha. Dutsjes zijn wij ook. Plannen wijzigen en hop naar het Vietnamese Women’s Museum. Indrukwekkend. Al die verschillende volksstammen en hun tradities. Best bizar. Daarnaast hebben we erg mooie, gekke foto’s gemaakt en veel gelachen. Daarbij de bewaker nauwlettend in de gaten houdend. Vervolgens hebben we de trainstreet bezocht. Dit is echt Bizar. Een super smalle straat, met winkeltjes, huizen en dan loopt daar gewoon een rails doorheen. Niks geen hek omheen. Wij wachten nerveus op de trein, onszelf afvragend of we toch wel ver genoeg van de rails staan. “Kan wel toch, Tinde?”, “Moeten we anders een stukje terug?”, “Of zullen we toch nog een stukje verder gaan?”, “We hebben nog wel tijd toch?”. Als mensen ons zouden verstaan, zouden ze kapot gaan van het lachen. En toen kwam de trein. Zo dichtbij dat we hem konden aanraken. Haren alle kanten op, handen bevend om het te filmen en coole foto’s te maken. Heel vet! Daarna bezoeken we nog Hoa Lo Prison. Als je alle verhalen leest en de hokjes ziet waar mensen in opgesloten zijn, moet je best even slikken. Gek, wat mensen elkaar aandoen.  

We sluiten het af met eten op een balkon met als uitzicht de versierde kathedraal. Het is namelijk Kerstavond! Voor onze neuzen vindt er een heel spektakel van muziek, zang en dans plaats. Heel cool! 

Tin, travelmates for life!